Κατά 51% έχει αυξηθεί η κατανάλωση αλκοόλ στην Ελλάδα. Πολλοί είναι αυτοί που στην ηλικία των 11 έχουν μεθύσει έστω και μία φορά, ενώ η κατάχρηση του αλκοόλ φέρεται ως αιτία για έναν στους δέκα θανάτους. Το κράτος παρουσιάζει αδιαφορία, καθώς λείπει συγκροτημένη πολιτική πρόληψης και αντιμετώπισης του αλκοολισμού.
«Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό που μου συνέβη. Πρέπει να πιω, θέλω να πιω». Η μοναξιά, η θλίψη, μία δύσκολη στιγμή, ψυχολογικοί λόγοι φέρνουν το ποτό κοντά. Ο άνθρωπος μπλέκεται στα δίχτυα του αλκοόλ και ενώ σταδιακά γίνεται ο καλύτερος φίλος του, αδιόρατα τον φθείρει, τον καταστρέφει και τον οδηγεί στον θάνατο. Στην αρχή είναι ωραία, μετά όμως η μάχη μεταξύ ζωής και θανάτου είναι αμφίρροπη."Μετά από 11 χρόνια ξέφρενου ποτού άρχισα να βλέπω διαφορές στις συμπεριφορές της οικογένειάς μου. Η γυναίκα μου και τα παιδιά με κοιτούσαν περίεργα. Ένιωθα ξένος στο σπίτι μου». Αυτή είναι η μαρτυρία ενός εξαρτημένου αλκοολικού που υπέφερε αλλά τελικά κατόρθωσε να απεξαρτηθεί. Το αλκοόλ είναι ένας ύπουλος φίλος που όμως δρα αυτοκαταστροφικά και συχνά «δημιουργεί αυτοκτονικές τάσεις», σημειώνει ο δρ. Γεώργιος Μουσάς, Επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Στην αρχή όλα είναι καλά. Μετά ξεκινά η κόλαση και ο «φίλος» γίνεται ένας αδίστακτος εχθρός.», επισημαίνει η κ. Ξανθογιώργου, η οποία έχει υπάρξει εξαρτημένη από τον αλκοολισμό για χρόνια και σήμερα είναι υπεύθυνη της μη κυβερνητικής οργάνωσης Νηφάλιοι.
«Δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό που μου συνέβη. Πρέπει να πιω, θέλω να πιω». Η μοναξιά, η θλίψη, μία δύσκολη στιγμή, ψυχολογικοί λόγοι φέρνουν το ποτό κοντά. Ο άνθρωπος μπλέκεται στα δίχτυα του αλκοόλ και ενώ σταδιακά γίνεται ο καλύτερος φίλος του, αδιόρατα τον φθείρει, τον καταστρέφει και τον οδηγεί στον θάνατο. Στην αρχή είναι ωραία, μετά όμως η μάχη μεταξύ ζωής και θανάτου είναι αμφίρροπη."Μετά από 11 χρόνια ξέφρενου ποτού άρχισα να βλέπω διαφορές στις συμπεριφορές της οικογένειάς μου. Η γυναίκα μου και τα παιδιά με κοιτούσαν περίεργα. Ένιωθα ξένος στο σπίτι μου». Αυτή είναι η μαρτυρία ενός εξαρτημένου αλκοολικού που υπέφερε αλλά τελικά κατόρθωσε να απεξαρτηθεί. Το αλκοόλ είναι ένας ύπουλος φίλος που όμως δρα αυτοκαταστροφικά και συχνά «δημιουργεί αυτοκτονικές τάσεις», σημειώνει ο δρ. Γεώργιος Μουσάς, Επίκουρος καθηγητής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Στην αρχή όλα είναι καλά. Μετά ξεκινά η κόλαση και ο «φίλος» γίνεται ένας αδίστακτος εχθρός.», επισημαίνει η κ. Ξανθογιώργου, η οποία έχει υπάρξει εξαρτημένη από τον αλκοολισμό για χρόνια και σήμερα είναι υπεύθυνη της μη κυβερνητικής οργάνωσης Νηφάλιοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου